Op deze plaats stonden tot 2009 restaurant het Paviljoentje en het statige Camermanhuis. Van het Camermanhuis resten enkel nog de sporen van de schouwmantels. Het Camermanhuis is om verschillende redenen gedenkwaardig: het statige huis was verbonden met één van de bekendste families van Doel, het hield de Slag van Doel uit 1832 in herinnering en het was één van de enige gebouwen in Empirestijl in ons land.
Het Camermanhuis
Het Camermanhuis werd begin 19de eeuw opgetrokken als dokterswoning. Het was een mooi herenhuis in Empirestijl.Wanneer na de slag van Doel het Camermanhuis werd hersteld, werden de twee kanonskogels die de zijgevel in puin hadden geschoten als herinnring in de zijmuur ingemetseld.
Binnen lagen tot op het moment van de afbraak in 2009 nog de originele parketvloeren. De woonkamer had een bijzonder Victoriaans plafond en een prachtige schouwmantel. Tijdens de afbraak kwamen muurschilderingen en meer dan 150 jaar oud behangpapier tevoorschijn. Het behangpapier bleek afkomstig uit de ateliers van de Art and Craft-beweging van de Engelse kunstvernieuwer William Morris.
Wanneer in maart 2009 duidelijk werd dat men het historische gebouw wilde afbreken, werd het wekenlang bezet. De actievoerders werden uiteindelijk gearresteerd en voor wie de afbraak verhinderde dreigden zware boetes.
Enkele maanden later verklaarde de rechter de afbraken in Doel onwettig. De afbraakwerken in de Camermanstraat stopten abrupt, maar voor het Camermanhuis kwam de uitspraak te laat.
De familie Camerman
In de kerk van Doel bevindt zich een gedenksteen, versierd met een witmarmeren beeld van een stervende soldaat met een religieus boek en een paternoster op de borst. Het monument werd in 1870 bekostigd door juffrouw Maria Isabella Camerman ter ere van haar broer, Petrus Johannes Antonius Camerman. Petrus Camerman, zoon van burgemeester Camerman, geboren op 6 mei 1792, was seminarist in het bisdom Gent. Hij weigerde samen met zijn medestudenten de eed van trouw af te leggen aan Napoleon en werd daardoor verplicht in het Franse leger te dienen. Op weg naar het front in Duitsland, werd de groep het slachtoffer van een epidemie, waaraan de jonge seminarist overleed.
Isabella Camerman bekostigde ook mee de bouw van de neogotische kapel aan het parkje aan de Scheldedijk en financierde de bouw van het klooster in 1854. De Camermansen waren niet alleen gulle sponsors. Ze leverden verschillende burgemees- ters en secretarissen, herbergiers, priesters én een missionaris aan het Scheldedorp.
De Slag van Doel
België scheurde zich in 1830 af van het het Koninkrijk der Nederlanden, maar in 1832 was de citadel van Antwerpen nog steeds in Nederlandse handen. Daar wilden Belgen én Fransen een einde aan maken.
Op 30 november kwam Frans voetvolk het strategisch gelegen Doel binnen. Tegelijk ging aan de Schelde voor Doel een Nederlandse vloot voor anker met drie stoomboten en 15 kanonneerboten. De Nederlandse vloot beschoot het dorp op 6 december. Het huis van Camerman werd daarbij getroffen door twee kanonsballen.
Op 23 december landden vervolgens 1500 Nederlandse soldaten in Liefkenshoek om de Fransen aan te vallen die achter de Verkortingsdijk (ter hoogte van de huidige leefbaarheidsbuffer) gelegerd waren. Jan C. Camerman, gemeentesecretaris van Doel, spoedde zich bij het zien van de landing naar Kieldrecht, waar het Franse garnizoen verbleef, maar de Fransen in Doel slaagden erin de Nederlanders te verdrijven nog voordat hulp uit Kieldrecht toekwam. Tot het einde van de twintigste eeuw stond de dijk waar het gevecht plaatsgreep bekend als ‘de Franse Dijk’.
De Franse koning Louis-Philippe liet van de Slag van Doel een schilderij maken door de Franse marineschilder Jean-Antoine Théodore de Gudin, een werk dat nog steeds in het Louvre hangt.
Koning Leopold I bracht, naar aanleiding van de slag van Doel, op 8 mei 1833 een bezoek aan het dorp. Camerman werd tot Ridder in de Leopoldsorde benoemd. In 1836 werd hij burgemeester van Doel en later ook Dijkgraaf van de Doelpolder en de Arenbergpolder.
Gemeentehuis van Doel
Op de hoek van de Camermanstraat en de Visserstraat staat het oude gemeentehuis van Doel. Het gebouw dateert uit de tweede helft van de 18de eeuw met verbouwingen uit de 19de eeuw. Hier zaten de burgemeester, de gemeentesecretaris en de champetter samen onder één dak. Ook de gemeenteraad van Doel vergaderde hier tot de fusie met Beveren in 1977.
